tatardayı
Çalışkan Üye
 Mesaj Sayısı : 586
Yaş : 57
Location : Denizli
Kayıt tarihi : 31/12/07
 |  Konu: Geri alınan duanın esrarı.. Perş. Mayıs 14, 2009 6:55 pm | |
| Geri alınan duanın esrarı..  Bir
imam ve müezzin, câmilerine getirilen bir cenâzeyi kaldırdıktan sonra,
mezarcıyı da yanlarına alarak aynı kabristanda yatan bir evliyâyı
ziyaret etmişler. Mezarcı, tam ayrılacakları sırada: Bir
imam ve müezzin, câmilerine getirilen bir cenâzeyi kaldırdıktan sonra,
mezarcıyı da yanlarına alarak aynı kabristanda yatan bir evliyâyı
ziyaret etmişler. Mezarcı, tam ayrılacakları sırada: - Muhterem hocam, demiş. Bu fırsat, bir daha ele geçmez. Hazır dua ederken, diğer insanlarda olmayan bir şeyi isteyelim. İmam,
Allah’ın verdiği nimetlerin herkese yettiğini ve daha fazlasına göz
dikmenin nankörlük sayılacağını defalarca söylemiş ama boşuna. Sonunda
mezarcıyı kıramamış ve hiç kimsenin göremediği şeyleri görecek gözlere
sahip olmak için Allah’a niyazda bulunmuşlar. Duaları, icâbet saatine
rasgeldiği için kabul edilmiş. Ve bunu ilk farkeden de imam olmuş. İmam
efendi, o evliyâya son bir fâtiha okuduktan sonra “âmin” demek için
ellerini havaya kaldırdığında bir de ne görsün? Gökyüzünde dolaşan koca
bir göl, üzerlerine doğru gelmiyor mu? Rengi bir anda sapsarı kesilen imam, anında kelime-i şahadet getirdikten sonra: - Hakkınızı helâl edin kardeşler, demiş. Külli nefsin zâikatül mevt. Ölmüşlerimiz birazdan bize kavuşacaklar. Mezarlığın
yanından geçmekte olan köy öğretmeni, imamın bu telaşı üzerine başını
yukarı kaldırdığında, hareket hâlindeki bulutları görüp: -
Korktuğun şey, yağmur bulutlarından başka bir şey değil be hocam,
demiş. Evet, bir bakıma koca bir göldeki suyu taşırlar ama, onu bir çok
yere dağıttıkları için tehlikeli olmazlar. İmam
efendi, o ana kadar hiç kimsenin görmediği şeyleri gören gözlerine mi
inansın, yoksa öğretmene mi? Tabi ki hiç aldırmamış denilenlere. İmam,
yukarıdaki gölün ne kadar dehşet verici olduğunu anlatıp dururken, beli
bir haftadır tutuk olduğu için ancak yere doğru bakabilen müezzin,
faltaşı gibi açılan gözlerini topraktan ayırmadan: -
Üstümüzdeki şey göl müdür deniz midir bilmem ama, bir an önce yere aksa
iyi olacak hocam, demiş. Bastığımız yerin aşağısında koca bir cehennem
var. Belki faydası olur sönmesine. İmam,
müezzinin sözü üzerine aşağı baktığında, bu sefer de kıpkırmızı
kesilmiş. Erimiş madenlerden oluşan koca bir kazan, ayaklarının
altındaki incecik toprak tabakasının altında fokur fokur kaynayıp
duruyormuş. Köy öğretmeni, zangır zangır titreyen imamla müezzini
sakinleştirmeye çalışarak: -
Dünyanın merkezinde magma tabakası vardır, demiş. Ama ilim gözüyle
görülür ancak. Siz maşallah nedense farklısınız. Bu
sözlerden de tatmin olmayan imamla müezzin, topraktan biraz olsun
uzaklaşabilmek için tırmanacak yüksek bir ağaç ararken, bir korkuluk
gibi hareketsiz duran mezarcıyı görüp meraka kapılmışlar. Müezzin,
makinalı tüfek gibi takırdayan dişleri arasından zorlukla bir kaç
kelime çıkartap: - Yahu mübârek, demiş. Bir şey görmüyor musun ki, bu kadar tepkisizsin? Mezarcı, derinden inleyerek: -
Keşke öyle olsaydı, demiş. Bu yeni gözlerle, üç gün sonra öleceğimi
gördüm. Şimdiye kadar yüzlerce kişiyi mezara koymama rağmen, kendim
için böyle birşey düşünmemiştim. Öğretmen,
hepsinin deli olduğuna karar verip ayrılmış. Mezarcı ise, gömüleceği
yeri de gördüğü için, kendi mezarına fâtihalar okuyup üflüyormuş. İmam,
sonunda vaziyete el koyarak: -
Anlaşılan haddimizi çok aştık, demiş. Gelin tekrar dua edelim ki
normale dönelim, yoksa ömrümüzün geri kalanını akıl hastanesinde
geçiririz.. Biraz
önceki evliyâyı şefaatçi yaparak tekrar dua ettiklerinde, icâbet
saatinin son saniyelerini yakalayıp eski hâllerine dönmüşler. Ama
mezarcı: - Sizler paçayı kurtardınız, diye ağlayıp duruyormuş. İyi ama ben ne halt yerim şimdi? | |
|
] 
